Ευτυχισμένο και Δημιουργικό το 2018

Λιγες ωρες εμειναν για να αλλάξει η χρονιά και πολλοι κάνουμε τον απολογισμό του 2017. Χαρες και λυπες,άνθρωποι που ήρθαν κ έφυγαν απο την ζωη μας,άνθρωποι που ήρθαν και εμειναν,ευχαριστες κ δυσαρεστες καταστάσεις.. Άνθρωποι που εφυγαν για παντα απο την ζωη κ μας βλέπουν απο ψηλά... Μα πανω απο όλα... Αληθινοί άνθρωποι που έχουμε δίπλα μας κ μπορούμε να εμπιστεύομαστε...που μας αγαπανε για αυτο που είμαστε... Με ανιδιοτελεια...τετοιους ανθρώπους θέλουμε διπλα μας και το 2018.. Ας πλημμυρίσει η νεα χρονιά με αγαπη κ υγεία για ολον τον κόσμο... Κ κυριως με πολλα όνειρα κ ελπίδες...οσο ελπιζω...ειμαι ζωντανη!!!!καλη χρόνια σε όλους!!                                                      Μαρια Καφφε 

ΖΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟ ΤΗΛΕΚΟΝΤΡΟΛ ΣΤΟ ΧΕΡΙ

ΖΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟ ΤΗΛΕΚΟΝΤΡΟΛ ΣΤΟ ΧΕΡΙ

από την ΜΑΡΙΑ ΚΑΦΦΕ

Πόσες ώρες μπορείτε να βλέπετε τηλεόραση συνεχόμενα;Μία,δύο,πέντε; Το προσωπικό μου ρεκόρ είναι 17 ολόκληρες ώρες! Μέχρι πριν από μερικούς μήνες η τηλεόραση ήταν για μένα όλη μου η ζωή!Ίσως γιατί η υπόλοιπη ζωή μου είχε καταρρεύσει....

Στο γυμναστήριο που πηγαίνω,στην αίθουσα με τα βάρη,υπάρχουν οκτώ οθόνες τηλεόρασης,για να μπορείς να χαζεύεις όση ώρα γυμνάζεσαι.Όταν αφαιρούμαι πάνω στο ποδήλατο και το βλέμμα μου κολλάει ασυναίσθητα σε κάποια από τις οθόνες,τινάζομαι!Τραβάω απότομα τη ματιά μου,τρομοκρατημένη.Δε θέλω να ξανακολλήσω...Νιώθω σα να βγήκα μόλις από πρόγραμμα αποτοξίνωσης...Τρέμω στην ιδέα ότι μπορεί να ξανακυλήσω.Θυμάμαι τους οχτώ μήνες της ζωής μου που πέρασα “βγάζοντας ρίζες” πάνω στον καναπέ του σπιτιού μας και αναρωτιέμαι,πώς μπόρεσα να το κάνω αυτό στον εαυτό μου.Πως μπόρεσα να παραμελήσω όλους τους φίλους μου;Να εγκαταλείψω την προσπάθεια μου στο σχολείο;Να παρατήσω το σώμα και το μυαλό μου;Να επιτρέψω σε ηλίθιες σειρές να κανονίζουν τη ζωή μου και να ελέγχουν το 24ωρό μου;Εξαρτημένη,αυτό ήμουν και έπρεπε να χάσω τα πάντα,για να το καταλάβω και να αντιδράσω.

Μόνη στο σπίτι...

Πέρσι το φθινόπωρο,οι εκπαιδευτικοί γονείς μου αναχώρησαν για τη Γερμανία,μαζί με το μικρό μου αδερφό.Είχαν ζητήσει να μετατεθούν σε ένα ελληνικό σχολείο του Αννόβερο για οικονομικούς λόγους.Πηγαίνοντας να διδάξουν στο εξωτερικό,εξασφάλιζαν διπλούς μισθούς,που θα τους επέτρεπαν να ξεπεράσουν τα οικονομικά ζόρια της οικογένειας.<<Εσύ θα μείνεις στην Ελλάδα με τη γιαγιά.Δεν είναι συνετό να διακόψεις το σχολείο και να αλλάξεις περιβάλλον στη Β΄ Λυκείου>> μου ανακοίνωσαν.Είχαν δίκιο.Η προσαρμογή εκεί θα ήταν δύσκολη.Επιπλέον,σκέφτηκα ότι με τη γιαγιά,μια καλοκάγαθη γυναικούλα 70 χρονών,η ζωή θα ήταν τέλεια.Επιτέλους θα μπορούσα να κάνω ότι ήθελα ,χωρίς απαγορεύσεις!Ανακύρηξα τη 10η Σεπτεμβρίου,την ημέρα που αποχαιρέτησα τη μαμά μου και τον αδερφό μου στο αεροδρόμιο, “Ημέρα ανεξαρτησίας” και το γίορτασα,καλώντας τις κολλητές μου για ένα απογευματινό καφεδάκι.Η γιαγιά ήταν σαν να μην υπήρχε στο σπίτι.Απο τις πρώτες κιόλας μέρες ήταν εμφανές ,ότι μπορούσα να την κάνω ότι ήθελα.Θα περνούσα έναν τέλειο Χειμώνα!

Τηλεόραση,my love!

Η πρώτη αλλαγή που έκανα στο σπίτι ,ήταν να μεταφέρω τη μικρή τηλεόραση που είχαν στην κρεβατοκάμαρα τους οι γονείς μου στο δωμάτιο μου.Τα βράδια,μετά το διάβασμα,ξάπλωνα στο κρεβάτι μου και έκανα όσο ζάπινγκ τραβούσε η όρεξη μου.Έμενα μέχρι αργά ξάγρυπνη,χαζεύοντας κλιπάκια στο MTV, μεταμεσονύκτιες ταινίες του '60 και διαφημίσεις τηλεμάρκετινγκ.Για τις χαλαρές ώρες της τηλεόρασης,έφτιαχνα φυσικά και την κατάλληλη ατμόσφαιρα.Χαμηλός φωτισμός,πιτζάμες και τσίπ,πολλά τσιπς!'Αλλοτε πάλι τσάκιζα γαβάθες με ποπ κορν ή οτιδήποτε άλλο μπορούσε να απασχολεί μηχανικά τον ουρανίσκο μου όση ώρα βρισκόμουν,καθηλωμένη μπροστά στη μικρή οθόνη.Τα πρωινά,συνήθως,ξυπνούσα με δυσκολία.Ποιός ακούει το ξυπνητήρι στις 730 το πρωί,όταν κοιμάται στις 4 κάθε βράδυ;Στο σχολείο έφτανα πάντα ξενυχτισμένη και αργοπορημένη.Οι συστάσεις των καθηγητών ,έγιναν απειλές. “Άν ξαναργήσεις ,χάνεις την πρώτη ώρα,όποτε αργούσα να ξυπνήσω.Δεν ήθελα να εγκαταλείψω την πιο απολαυστική μου συνήθεια...

T.V. Mania!

Τους επόμενους μήνες,τα κανάλια άρχιζαν να μεταδίδουν όλα τα νέα τους σίριαλ.Τέρμα οι επαναλήψεις!Φρέσκο πράγμα!Γυρνούσα από το φροντιστήριο αργά το απόγευμα,πετούσα το σάκο στο πάτωμα και άνοιγα αμέσως την τηλεόραση!Κάθε τόσο κολλούσα στις κινούμενες εικόνες και αφαιρούμουν.Καμιά φορά χτυπούσε το τηλέφωνο.Όταν ήταν κάποια φίλη μου,την έκλεινα βιαστικά με την πρόφαση,ότι περίμενα τηλέφωνο απο την Γερμανία.Όταν ήταν οι γονείς μου ,τους έκλεινα βιαστικά(και ας μου έλειπαν αφόρητα!),για να μην πληρώνουν υπέρογκους λογαριασμούς...Δικαιολογίες.Ήθελα,απλά,να μείνω μόνη,ολομόναχη με το μαγικό κουτί που έδινε νόημα στη ζωή μου.Η καλύτερη μου ήταν τα Σαββατοκύριακα.Ούτε σχολείο,ούτε φροντιστήριο,μόνο TV.!Κανά δυο σκόρπια τηλεφωνήματα από φίλους για να με ρωτήσουν,τι θα έκανα το βράδυ και αν θα βγαίναμε και that's all!Προφασιζόμουνα χίλιες δυο δικαιολογίες,για να μη βγώ.Με τον καιρό τα τηλεφωνήματα αραίωσαν-ευτυχώς!Οι περισσότερες φίλες μου το είδαν εγωιστικά και αποφάσισαν να μη μου ξαναπροτείνουν να βγούμε,αφού έτσι και αλλιώς θα απαντούσα με άρνηση.Χίλιες φορές καλύτερα!Άραζα στον καναπέ του σαλονιού αγκαλιά με τσίπς,μια κουβέρτα και το τηλεκοντρόλ και περνούσα ένα 48ώρο μπροστά στο γυαλί.Ποιός έχει ανάγκη από φίλους ,όταν υπάρχει η τηλεόραση;

Η απόλυτη αποχαύνωση!

Ο καιρός περνούσε και εμένα το μόνο που με ένοιαζε ήταν ποίον θα είχε καλεσμένο η Ελένη Μενεγάκη στην πρωινή της εκπομπή και πότε θα ξεκινούσε το νέο Τούρκικο σίριαλ με τον κούκλο πρωταγωνιστή.Σταμάτησα και το φροντιστήριο-ούτως ή άλλως χαμένα λεφτά ήταν,αφού δε διάβαζα καθόλου....Έτσι είχα ολόκληρα τα απογεύματα δικά μου.Στο σχολείο η κατάσταση πήγαινε απο το κακό στο χειρότερο.Οι καθηγητές ,που στο παρελθόν με θεωρούσαν σαν μία από τις καλύτερες μαθήτριες στην τάξη,ανεχόταν το κατρακύλισμα μόνο και μόνο,επειδή γνώριζαν τους γονείς μου και νόμιζαν ,ότι παραμελούσα τα μαθήματα μου,επειδή είχα χάσει τις ισορροπίες μου απο τότε,που έφυγαν για Γερμανία.Το σώμα μου μαλθακό και νωθρό ,είχε υποκύψει στις επιθέσεις των λιπαρών σνακς και είχε πάρει 15 ολόκληρα κιλά!Το πιο φοβερό,όμως ήταν η αδυναμία μου να δώ τα προβλήματα μου στην πραγματική τους διάσταση.Ξέρετε τι έκανα,όταν ανέβηκα στη ζυγαριά και είδα το νούμερο 77;Πέταξα τη ζυγαριά και κλείστηκα στο δωμάτιο παρέα με τη ...Αννίτα Πάνια.Την ημέρα των γενεθλίων μου,την περασμένη άνοιξη,την πέρασα μόνη μου με τη γιαγιά που δεν είχε ιδέα, για το τί μου συνέβαινε. “Δεν θα καλέσεις τις φίλες σου να κάνεις καμιά γιορτούλα;” με ρώτησε.Δεν της απάντησα γιατί δεν ήθελα να ανοίξω κουβέντα μαζί της.Ήμουν απορροφημένη με το αδιέξοδο του χωρισμού της Φαίης Σκορδά-Λιάγκας.Άλλωστε ,τί να της απαντούσα; Ότι οι περισσότερες φίλες μου με απόφευγάν; Ένας ήταν ο τρόπος,για να μη φρικάρω τελείως!Η τηλεόραση! Για μένα ήταν κάτι παραπάνω απο τρόπος φυγής.Έκανε το μυαλό μου να αδειάζει από δυσάρεστες σκέψεις και άσχημα συναισθήματα.Τίποτα δε με άγγιζε όση ώρα καθόμουν μπροστά στην μικρή οθόνη.Όταν η τηλεόραση ήταν κλειστή υπέφερα.Τις καθημερινές έγραφα σε βίντεο τις πρωινές εκπομπές για να μην χάνω το παραμικρό.Όλη μου η ζωή είχε συρρυκνωθεί μέσα σε ένα τετράγωνο πλαίσιο,που μπορούσε να μου προσφέρει τα πάντα: γέλιο,δάκρυ,έρωτες,περιπέτεια,όνειρα,διασκέδαση,παρέες,αγωνία...

Η ζωή είναι αλλού!

<<Εμείς φταίμε!>> ήταν η πρώτη ατάκα της μητέρας μου όταν είδε τους βαθμούς μου στις αρχές του καλοκαιριού.Η κόρη που ήξερε,πως είχε, δεν υπήρχε πιά.Είχε δώσει τη θέση της σε ένα κορίτσι χωρίς φίλους,που χωρούσε μόνο σε φαρδιές φούστες και τεράστια πουκάμισα,κοιτούσε βαριεστημένα το άπειρο,ζούσε όλη μέρα κλεισμένο στο σπίτι και αδιαφορούσε εντελώς,που είχε μείνει μεταξεταστέο.Ακολούθησε ένα οικογενειακό συμβούλιο για τρείς που κράτησε μιάμησι ώρα. “Εμένα με συγχωρείτε !Αρχίζει το “Survivor”...είπα και σηκώθηκα να φύγω.Οι γονέις μου έμειναν άναυδοι.Με μια γρήγορη κίνηση η μάνα μου με άρπαξε απο το μπράτσο και μου έδωσε ένα δυνατό σκαμπίλι,αφήνωντας τα αποτυπώματα των δαχτυλιδιών της στο μαγουλό μου. “Ντροπή σου σε ενδιαφέρει ένα παλιοριάλιτι περισσότερο απο τη ζωή σου”ουρλιαξέ μέσα στ'αυτί μου.

Έβαλα τα κλάματα.Ποτέ άλλοτε δε μου είχε φερθεί έτσι.Τι την είχε πιάσει;Το καλοκαίρι που ακολούθησε,θα το θυμάμαι πάντα σαν το χειρότερο της ζωής μου.Η τηλεόραση έφυγε απο το δωμάτιο μου και στο σπίτι επιβλήθηκε στρατιωτική πειθαρχία.Αυστηρή δίαιτα,γυμναστήριο,φροντιστήριο και πολύ διάβασμα. “Οφείλεις να αναπληρώσεις τον χαμένο χρόνο”είπε ο πατέρας μου.Για τηλεόραση,ούτε λόγος.Είχα το ελεύθερο να πάω σινεμά,για καφέ η ψώνια,αλλά η TV απαγορευόταν δια ροπάλου.Στην αρχή μου έλειπε.Ήταν δύσκολο να αντιμετωπίζω την καθημερινότητα,χωρίς να μπορώ να ξεχαστώ για λίγο.Σιγά-σιγά βρήκα άλλους τρόπους,για να ξεφεύγω.Έβγαζα βόλτα το σκύλο μου,άρχισα να βλέπω τους φίλους μου,διάβαζα κανά βιβλίο ή πήγαινα μακρινές ποδηλατάδες.Ήταν σαν να ανακάλυπτα τον κόσμο από την αρχή.Ήταν σαν να γινόμουνα ξανά εγώ η πρωταγωνίστρια της ζωής μου.Γιατί μεταξύ μας,καλό είναι να παρακολουθείς τη ζωή των άλλων στην T.V. ,αλλά άν ασχολείσαι μόνο με αυτό ,στο σίριαλ της δικιάς σου ζωής ,τίποτα δεν θα πάει καλά...

                                                                      ΤΕΛΟΣ

ΤΟ ΑΤΑΚΤΟ ΣΚΥΛΑΚΙ

                                 ΤΟ ΑΤΑΚΤΟ ΣΚΥΛΑΚΙ

<<ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΠΑΡΑΜΥΘΑΚΙ ΜΕ ΝΟΗΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΤΑΚΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΝΑ ΚΑΘΟΝΤΕ ΦΡΟΝΙΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗΤΑ.>>

ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΣΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΑΡΙΣΤΕΑ

Μία φορά και έναν καιρό ....

ήταν ενα σκυλάκι χαρωπό

όμως έτρεχε συνέχεια μέσα στην αυλή και γάβγιζε πολύ.

Γαβ και γαβ και γαβ-γουβ..

είμαι ένα άτακτο σκυλάκι που μου αρέσει να χοροπηδώ

και όλους να τους πειράζω..

Μια ημέρα ήρθε ένα πουλάκι και του είπε στο αυτάκι

<<Μην γαβγίζεις τοσο πολύ..γιατι κανένας δεν σε συμπαθεί>>

Και ξάφνου το σκυλάκι..έσκυψε το κεφαλάκι..

και στεναχωρέθηκε πολύ γιατί δεν ήθελε μόνο του να ζεί.

Σταμάτησε δυνατά να γαβγίζει και όλους να τους ζαλίζει.

Και τότε γνώρισε φίλους πολλούς μεγάλους και μικρους.

Σκυλάκια αλλά και γατάκια μικρά και μεγάλα παιδάκια

και έπαιζαν όλοι μαζί βράδυ και πρώι

και ζήσαν όμορφα για πολύ πολύ καιρό

χωρίς φωνές και κακό

τελος..

Δωρεάν Καλλιτεχνικό Ημερολόγιο 2018

Καλλιτεχνικό Ημερολόγιο 2018

22.11.2017 | e-book, Δράσεις, εκδόσεις τοβιβλίο, Ημερολόγιο 2018, Παρουσιάσεις βιβλίων | 0 |

Αγγελική Ισχνοπούλου, Αγγελική Μαρία Ψωμαδέλλη, Αγγελική Πλουμά, Αγγελική Χυτήρη, Αθανασία Καρατζά, Αθηνά Αλεξοπούλου, Αθηνά Αλεξοπούλου Παππά, Αθηνά Ντόκα, Αλεξάνδρα Προβατίδου, Αλεξάνδρα Σαββοπούλου, Αναστασία Μαργέτη, Άννα Γεωργαλή, Άννα Ρουμελιώτη, Αντώνης Θαλασσέλης, Αντώνιος Μικελής, Απόστολος Παλιεράκης, Αριάδνη Πορφυρίου, Αριστείδης Αρχοντάκης, Ασημίνα Αθανασιάδου, Αχιλλέας Ιωάννου, Βάνια Σύρμου, Βαρβάρα Κατσιάνου, Βασιλεία Μαραγκάκη, Βασίλης Σταματίου, Βασιλική Δραγούνη, Βασιλική Ζωγραφούδη, Βασιλική Σταθουλοπούλου, Βάσω Καρλή, Γεωργία Καλαμαρά, Γεωργία Μακρογιώργου, Γιούλα Ιωάννου Πατσαλίδου Χατζηηλία, Γιώργος Μικάλεφ, Γιώτα Γερογιώργη, Γιώτα Καλαμαρά, Δέσποινα Καϊτατζή, Δημήτρης Γκιούλος, Δημήτρης Ρογγίτης, Δημήτρης Τούλιος, Δήμος Χλωπτσιούδης, Ειρήνη Δερμιτζάκη, Έλενα Πίνη, Ελένη - Χριστίνα Γκαμπούρα, Ελένη Βασιλείου, Ελένη Νανοπούλου, Ελένη Πατεράκη, Ελένη Φλεμετάκη, Έλλη Οικονόμου, Ελπίδα Πέτροβα, Έντμοντ - Ανδρέας Σαλβάρης, Ευγενία Οικονομοπούλου, Ευτυχία Καπαρδέλη, Έφη Αντωνίου, Ζέμπι Τζάβιτ, Ζένια Σοφία, Θεόδωρος Μάγιστρος, Θεόδωρος Πάλλας, Θεοφάνης Παναγιωτόπουλος, Θοδωρής Ηλιόπουλος, Θοδωρής Τσαπακίδης, Ισμήνη Γαλανοπούλου, Ιωάννα Αγγελή, Ιωάννα Μαγοπούλου, Ιωάννα Παπανδρέου, Ιωάννης Κάσσης, Κατερίνα Κρυστάλλη, Κατερίνα Τζωρτζακάκη, Κατίνα Βλάχου, Κέλλυ Ζέππου, Κωνσταντία Γέροντα, Κωνσταντίνα Παγώνη, Κώστας Θερμογιάννης, Λαμπρινή Λιάτσου, Λένα Μαυρουδή Μούλιου, Λήδα Χρόνη, Μάγδα Κατσάκου, Μαίρη Κάντα, Μαρία Αϊβάζη Ζάγορα, Μαρία Ανδρεαδέλλη, Μαρία Βανιώτη, Μαρία Θωμάδη, Μαρία Καφφέ, Μαρία Μανούδη, Μαρία Μηλιώτη, Μαρία Μπουράνη, Μαρία Ποπκιώση, Μαρία Τζουρά, Μαρία Τσορακλίδου, Μαριάννα Γεωργακοπούλου, Μάριος Λεβέντης, Μάχη Τζουγανάκη, Μιλτιάδης Ντόβας, Ναταλία Παπαδοπούλου, Νατάσσα Θάνου, Νικολέττα Ρεπάνη, Νικολίτσα Μπλούτη, Νίκος Βαρδάκας, Νίκος Γιαννόπουλος, Νίκος Νασόπουλος, Ντόρα Παπαγεωργίου, Οδυσσέας Ζερβός, Όλγα Πατσούρα Λένη, Παναγιώτα Δράκου, Παναγιώτα Καριοφύλλα, Πολυξένη Βακιρλή, Πολυξένη Ζαρκαδούλα, Πόπη Κλειδαρά, Ραφαέλα Μαρίνου, Ρούλα Κόζη, Σμαραγδή Μητροπούλου, Σοφία Κορινιώτη, Σοφία Μαρωνίδη, Σοφία Ντούπη, Σοφία Σκλείδα, Σπύρος Κοπανιτσάνος, Στάθης Αναστασίου, Στέλλα Κουρμούλη, Στυλιανή Σουράφη, Σωκράτης Τσελεγκαρίδης, Σωτηρία Ιωαννίδου, Τάνια Βουδούρη, Τζούλια Παπά, Φίλιππος Φιλίππου, Φλώρα Διαμαντή, Φωτεινή Πεσματζόγλου, Χαρά Ρίζου, Χαρά Χρυσάφη, Χάρης Αβραμίδης, Χάρης Αγγελογιάννης, Χάρης Γαντζούδης, Χάρης Παπασάββας, Χρήστος Κουλαξίζης, Χρήστος Παπαγεωργίου, Χριστίνα Θέμα, Χριστίνα Παπαβασιλείου, Χρύσα Μαστοροδήμου, Χρυσοβαλάντου Ασημακοπούλου, Χρυσούλα Πλοκαμάκη

Ο δικτυακός τόπος τοβιβλίο.net και οι εκδόσεις τοβιβλίο

έχουν τη χαρά να παρουσιάσουν το «καλλιτεχνικό ημερολόγιο 2018».

Πιστοί, όπως κάθε χρόνο, ο δικτυακός τόπος τοβιβλίο.net και οι εκδόσεις τοβιβλίο δημιουργούν μια εξαιρετική συλλογική έκδοση συμμετέχοντας στην επανάσταση της διαδικτυακής ελεύθερης λογοτεχνίας! Για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά, το «Καλλιτεχνικό Ημερολόγιο» του 2018 φέρνει σε επαφή λογοτέχνες και εικαστικούς ενώνοντας διάφορες μορφές της Τέχνης.

Ευχαριστούμε όλους και κάθε έναν ξεχωριστά, όχι μόνο τους συμμετέχοντες που τελικώς επελέγησαν, αλλά όλους όσους μας έστειλαν τις ξεχωριστές δημιουργίες τους!

–

Λογοτέχνες

Χάρης Αβραμίδης | Ιωάννα Α. Αγγελή | Χάρης Αγγελογιάννης | Ασημίνα Αθανασιάδου | Μαρία Αϊβάζη Ζάγορα | Αθηνά Αλεξοπούλου | Στάθης Αναστασίου | Μαρία Ανδρεαδέλλη | Έφη Αντωνίου | Αριστείδης Γ. Αρχοντάκης | Χρυσοβαλάντου Ασημακοπούλου | Πόλα Βακιρλή | Νίκος Βαρδάκας | Ελένη Βασιλείου – Αστερόσκονη | Κατίνα Βλάχου | Τάνια Βουδούρη | Γιώτα Βουλδή | Χάρης Γαντζούδης | Γιώτα Γερογιώργη | Κωνσταντία Γέροντα | Μαριάννα Γεωργακοπούλου | Άννα Γεωργαλή | Νίκος Γιαννόπουλος | Ελένη Χριστίνα Γκαμπούρα | Δημήτρης Γκιούλος | Ειρήνη Δερμιτζάκη | Βασιλική Δραγούνη | Παναγιώτα Δράκου | Πολυξένη Ζαρκαδούλα | Κέλλυ Ζέππου | Οδυσσέας Ζερβός | Βασιλική Ζωγραφούδη | Αντώνης Θαλασσέλης | Νατάσσα Θάνου | Χριστίνα Θέμα | Μαρία Θωμάδη | Ιωάννης Κασσής | Σωτηρία Ιωαννίδου | Αχιλλέας Ιωάννου | Γιούλα Ιωάννου Πατσαλίδου Χατζηηλία | Γεωργία Καλαμαρά | Γιώτα Καλαμαρά | Ευτυχία Καπαρδέλη | Βάσω Καρλή | Μάγδα Κατσάκου | Βαρβάρα Κατσιάνου | Μαρία Καφφέ | Πόπη Κλειδαρά | Ρούλα Κόζη | Σπύρος Κοπανιτσάνος | Χρήστος Κουλαξίζης | Στέλλα Κουρμούλη | Κατερίνα Κρυστάλλη | Μάριος Λεβέντης | Λαμπρινή Λιάτσου | Θεόδωρος Μάγιστρος | Ιωάννα Α. Μαγοπούλου | Γεωργία Μακρογιώργου | Μαρία Μανούδη | Αναστασία Ν. Μαργέτη | Σοφία Μαρωνίδη | Χρύσα Μαστοροδήμου | Λένα Μαυρουδή – Μούλιου | Σμαραγδή Μητροπούλου | Αντώνιος Μικελής | Νίκη Μπλούτη | Ελένη Ε. Νανοπούλου | Νίκος Νασόπουλος | Μιλτιάδης Ντόβας | Αθηνά Ντόκα | Σοφία Ντούπη | Ευγενία Οικονομοπούλου | Έλλη Οικονόμου | Κωνσταντίνα Παγώνη | Απόστολος Παλιεράκης | Θεόδωρος Πάλλας | Θεοφάνης Παναγιωτόπουλος | Τζούλια Παπά | Χριστίνα Παπαβασιλείου | Ντόρα Παπαγεωργίου | Χρήστος Παπαγεωργίου | Ναταλία Παπαδοπούλου | Ιωάννα Α. Παπανδρέου | Χάρης Παπασάββας | Όλγα Πατσούρα Λένη | Φωτεινή Πεσματζόγλου | Έλενα Πίνη | Χρυσούλα Πλοκαμάκη | Αγγελική Πλουμά | Μαρία Ποπκιώση | Αριάδνη Πορφυρίου | Νικολέττα Ρεπάνη | Χαρά Ρίζου | Άννα Ρουμελιώτη | Αλεξάνδρα Σαββοπούλου | Εντμόντ-Ανδρέας Σαλβάρης | Σοφία Σκλείδα | Στυλιανή Σουράφη | Ζένια Σοφία | Βασιλική Σταθουλοπούλου | Βάνια Σύρμου | Μάχη Τζουγανάκη | Μαρία Τζουρά | Κατερίνα Τζωρτζακάκη | Σωκράτης Τσελεγκαρίδης | Μαρία Τσορακλίδου | Φίλιππος Φιλίππου | Ελένη Φλεμετάκη | Λήδα Χρόνη | Χαρά Χρυσάφη | Αγγελική Χυτήρη | Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη

Εικαστικοί

Αθηνά Αλεξοπούλου Παππά | Μαρία Βανιώτη | Ελένη Βασιλείου- αστερόσκονη | Ισμήνη Γαλανοπούλου | Φλώρα Διαμαντή | Θοδωρής Ηλιόπουλος | Κώστας Θερμογιάννης | Αγγελική Ισχνοπούλου | Ιωάννης Κασσής | Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη | Μαίρη Κάντα | Αθανασία Καρατζά | Παναγιώτα Καριοφύλλα | Σοφία Κορινιώτη | Γεωργία Μακρογιώργου | Βασιλεία Μαραγκάκη | Ραφαέλα Μαρίνου | Μαρία Μηλιώτη | Γιώργος Μικάλεφ | Μαρία Μπουράνη |Αθηνά Ντόκα | Έλλη Οικονόμου | Ελένη Πατεράκη | Ελπίδα Πέτροβα | Αλεξάνδρα Προβατίδου | Δημήτρης Ρογγίτης | Άννα Ρουμελιώτη | Βασίλης Σταματίου | Βάνια Σύρμου | Ζέμπι Τζάβιτ | Μαρία Τζουρά | Δημήτρης Τούλιος | Θοδωρής Τσαπακίδης | Σωκράτης Τσελεγκαρίδης | Φίλιππος Φιλίππου | Δήμος Χλωπτσιούδης

Το Ημερολόγιο μπορείτε να το κατεβάσετε ελεύθερα κάνοντας κλικ στην εικόνα πιο κάτω

    ΠΗΓΗ :https://tovivlio.net

Η ΓΑΤΑ-ΜΠΑΛΟΝΙ

Μια φορά και έναν καιρό, σε ένα δάσος μαγικό ζούσε...
«Γεια σας, αφήστε με να σας συστηθώ.
Είμαι μια πολύ όμορφη γατούλα-μπαλόνι… Είμαι πολύ σπάνια… Εξάλλου, δεν ξέρω καμιά άλλη και η ιστορία μου είναι λίγο περίεργη αλλά… Θα σας εξηγήσω.
Λοιπόν πάντα ήμουν μια όμορφη κεραμιδόγατα...
Όλος ο κόσμος με θαύμαζε, με χάιδευαν, με τάιζαν, με έπαιζαν και ήμουν πολύ χαρούμενη ή… σχεδόν χαρούμενη.
Όταν κοίταζα ψηλά έβλεπα ζώα πανέμορφα. Ήταν ελεύθερα στον ουρανό και ελαφρά σαν πούπουλο στον αέρα.
Ονειρευόμουν να γίνω σαν κι εκείνα, να πετάω ψηλά στον ουρανό πάνω στα σύννεφα.
Να βλέπω τα σπίτια, τους ανθρώπους, τα λιβάδια και ό,τι άλλο μπορεί να δει κανείς από ψηλά.
Μια μέρα, καθώς ονειρευόμουν ότι πετούσα και έκανα βόλτες αμέριμνη…
Ουπς! Ένα τεράστιο μπαλόνι έπεσε πάνω μου.
Και τότε μου ήρθε μια φοβερή ιδέα. Θα το πιάσω, θα το αγκαλιάσω και θα καθίσω πάνω του με τη κοιλιά μου.
Και ορίστε λοιπόν το έπιασα δυνατά. Και τι θάυμα! Ξαφνικά λίγο-λίγο το μπαλόνι άρχισε να φεύγει απο τη γη και να ανεβαίνει στον ουρανό. Κι εγώ τότε άρχισα να πετάω συντροφιά με τα πουλάκια.
Από εκείνη την ημέρα δεν κατέβηκα ποτέ από το μπαλόνι, το οποίο ενώθηκε με το σώμα μου. Άρχισα να τρώω τις τροφές που τρώνε τα πουλάκια και όλος ο κόσμος, μικροί και μεγάλοι, όταν με έβλεπε φώναζε:

«Κοιτάξτε μια γάτα-μπαλόνι!»

-

γράφει η Μαρία ΚΑΦΦΕ

ΤΟ ΠΕΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΦΟΙΝΙΚΑ

Μια φορά κι έναν καιρό...
Γεννήθηκε ένα τεράστιο αυγό με κίτρινες βούλες σε ένα παραμυθένιο δάσος σε μία χώρα μακρινή.
Ένα πρωινό το αυγό έσπασε και γεννήθηκε ένα μικρό όμορφο μαύρο πουλάκι...
Όταν μεγάλωσε το πουλάκι, τα άλλα πουλάκια το ονόμασαν "Φοίνικα".
Εκείνο λοιπόν σήκωσε τις πολύ μεγάλες φτερούγες του και άρχισε να πετά.
Το πουλάκι πετούσε πολύ ώρα, πολλές μέρες ψηλά θαυμάζοντας τα τοπία, τα δάση, τα σπίτια. Όλα ήταν πανέμορφα από ψηλά...
Κάποτε κουράστηκε και αποφάσισε να επιστρέψει πίσω στο δάσος που είχε γεννηθεί...
Πετούσε ακόμη στον ουρανό όταν άκουσε ένα περίεργο θόρυβο... Τσίου, τσίου, τσίου.

Τότε κατέβηκε κοντά στο έδαφος να δει τι συμβαίνει και είδε ένα μικρό πουλάκι να σέρνεται στο χώμα
Δεν ήξερε πως να πετάξει...
Τότε ο φοίνικας το πήρε και το ανέβασε πάνω στα φτερά του.
Κοίταξε το μικρό πουλάκι στοργικά και του είπε:
"Θέλεις να σε μάθω να πετάς;"
Το μικρό πουλάκι τον κοίταζε με δισταγμό, αλλά ο Φοίνικας συνέχισε: "Αν δε ξέρεις να πετάς, θα μείνεις εδώ και δεν θα βρεις τροφή για να φας και είναι και πολύ επικίνδυνο να μείνεις εδώ. Υπάρχουν φίδια... Υπάρχουν λύκοι και κακά πουλάκια που μπορεί να σε φάνε. Τότε το μικρό πουλάκι δέχτηκε και ο Φοίνικας ξεκίνησε να του δείχνει με υπομονή και αγάπη, να ανοιγοκλείνει τα φτερά του για να μάθει να πετά.
Μια μέρα είπε στον Φοίνικα:
"Τώρα είμαι έτοιμος, θέλω να ξεκινήσω την ζωή μου μόνος μου."
Το πουλάκι είχε μεγαλώσει αρκετά. Ο Φοίνικας τότε άνοιξε διάπλατα τα φτερά του και πέταξε ψηλά...
Το μικρό πουλάκι λαχταρούσε τόσο πολύ να πετάξει ψηλά που η καρδούλα του χτυπούσε δυνατά!
Το μικρό πουλάκι είπε: " Εμπρός λοιπόν, ήρθε η ώρα να πετάξω!"
και πήδηξε πάνω στον ώμο του φοίνικα και πέταξαν μαζί...

 

_

γράφει η Μαρία Καφφέ

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΑΛΛΙΩΣ

  

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΑΛΛΙΩΣ...

<<Δέν υπάρχει τίποτε πιο θλιβερό σε αυτόν τον κόσμο από το να ξυπνάς τα Χριστούγεννα το πρωί και να μην είσαι παιδί.>>...

Σκέφτηκα και χάθηκα στις σκέψεις μου..ξανά..έκλεισα τα μάτια μου....πίσω 60 χρόνια με είδα παιδί ήμουν δεν ήμουν 10 χρονών..δίπλα στο τζάκι...κοίταζα τις φλόγες.Έξω έπεφτε χιόνι,έκανε φοβερό κρύο.Τα σχολεία είχαν κλείσει λόγω της κακοκαιρίας...-Μαμά..Μαμά ρώτησα πως θα έρθει ο Αγιος Βασίλης με τέτοιο κρύο και τέτοιο χιόνι;..Δέν θα μπορέσει να έρθει;

Κοίταζα μία τις φλόγες που τρεμοπαίζαν και μία το χίονι που έπεφτε ασταμάτητα και σκέπαζε τις στέγες ,τα σπιτια, τα δέντρα.Ήταν όλα κάτασπρα έξω..

-Μην ανυσηχείς θα έρθει και θα σου φέρει και πολλά δωράκια και γλυκά μου απάντησε μελιστάλαχτα η μανούλα..Ήταν τα τρίτα Χριστούγεννα χώρις τον μπαμπά...Και ακόμη περίμενα να έρθει..Δεν θα ξεχάσω εκείνη την μέρα που μπήκε μέσα κλαμμένη η μαμά.Ήξερα ο μπαμπάς ταξίδευε συχνά μακρυά και έκανε μέρες να επιστρέψει.Μου έλειπε αφόρητα αλλά έκανα υπομονή..Μια μέρα με πήρε η γιαγιά απο το σχολείο..αντι για την μαμά.

-Είχε μια δουλειά η μαμά θα έρθει αύριο να σε δει..Απόρησα!Μετά απο μέρες στο σπίτι ηρεμία..Που είναι ο μπαμπάς ρωτουσά..Γιατί δεν πήρε ένα τηλέφωνο να μιλήσουμε; Ο μπαμπάς πήγε ψηλά..Ε μαμά τόσο ψηλά είναι ο μπαμπάς που δεν μπορεί να κατέβει;ρώτησα..

Δεν πήρα απάντηση..Αυτά τα Χριστούγεννα όμως θα τον έβλεπα..Αφού τον ζήτησα σαν δώρο απο τον Άγιο Βασίλη..Ήμουν αποφασισμένος..Θα περίμενα μέχρι να αλλάξει η ώρα ξύπνιος και μόλις άκουγα θόρυβο απο την καμινάδα θα πεταγόμουν σαν σύφουνας στο σαλόνι και με χαρά θα αγκάλιαζα σφιχτά το δώρο μου.

<<Αγαπητέ Άγιε Βασίλη φέτος ήμουν πολύ καλό και υπάκουο παιδί,έκανα ότι μου έλεγε η μαμά μου ,δεν έφερα καμία αντίρρηση και διάβαζα όλα τα μαθηματά μου και η δασκάλα μου έβαζε πάντα Μπράβο.Τα έκανα όλα αυτά με σκοπό να μου φέρεις σαν δώρο τον μπαμπούλη μου.Μου έλειψε πολύ.Σ΄αγαπώ Άγιε Βασίλη μου.Δεν θα κοιμηθώ για να σας περιμένω.Ραντεβού στις 12 ακριβώς..Μην αργήσεις.>>...

Έδωσα το γράμμα στην μαμά με πολλή χαρά..Την είδα μπήκε βιαστικά στην κουζίνα..Μετά απο λίγη ώρα βγήκε με κόκκινα ματάκια..Έχω μία αλλεργία μου δικαιολογήθηκε..συχνά μου κοκκινίζουν τα μάτια..Δέν το πίστεψα....

Ξύπνησα..έβλεπα ένα ψυχρό δωμάτιο νοσοκομείου, γύρω μου νοσοκόμες και ένας γιατρός..έβλεπα και μένα ξαπλωμένο μου έκλεισαν τα μάτια..η Κυρα Φανή να κλαίει..μα είμαι καλά γιατί κλαίει;..Bλέπω στην πόρτα ένα πρόσωπο οικείο να μου χαμογελά..μα είναι ο μπαμπάς μου..τον αναγνώρισα..ίδιος απο τις φωτογραφίες..είχα να τον δώ 63 χρόνια και παρολαυτά δεν άλλαξε. Απίστευτο!!

-Έλα κοντά μου, χρίστο,έλα παιδί μου!

Επιτέλους ο Άγιος Βασίλης μου έφερε το πολυπόθητο δώρο που ζητούσα απο παιδί,

ένας γεράκος με μακριά άσπρα μούσια πίσω απο τον μπαμπά μου,μου έκλεισε το μάτι..Κάνε πλάκα αυτός θα είναι ο Άγιος Βασίλης!!Αυτα τα χριστούγεννα θα είναι αλλιώς για μένα ,σκέφτηκα και χαμογέλασα χαρούμενος.Έπιασα το χέρι του μπαμπούλη μου και περπατήσαμε μαζί...

                                                                            ΤΕΛΟΣ