Γνωριστήκαμε στο καφέ απέναντι απο το ξενοδοχείο μου όπου είχε βραδιά ποίησης. Δεν καταλάβαινα τη γλώσσα που μιλούσαν όσοι απήγγειλαν, καταλάβαινα όμως τη χαρά των παρευρισκομένων. Καταλάβαινα πως απολαμβάνουν αυτή την εμπειρία. Απολαμβάνουν αυτό το ταξίδι. Ζήλεψα που δεν μπορούσα να κάμω το ίδιο. Εμένα όμως ο σκοπός μου είναι άλλος. Είναι να παρατηρώ τους ανθρώπους γύρω μου. Να τους διαβάζω και να τους ερμηνεύω.
Εκείνη ήρθε λίγο καθυστερημένα. Κάτι που συνήθως κάνω εγώ. Είχε κι αλλού άδεια καθίσματα μα εκείνη επέλεξε να καθίσει δίπλα μου, στα δεξιά μου.
Είναι παράξενη, σκέφτηκα αμέσως. Στο τρένο, στο λεωφορείο, στο σινεμά, στο πάρκο. Πάντα οι πιο παράξενοι και συνάμα ενδιαφέροντες άνθρωποι κάθονται δίπλα μου.
Κοιταχτήκαμε αφότου έκατσε. Μου χαμογέλασε από ευγένεια. Εγώ δίστασα.
Διάλειμμα.
Μιλάτε αγγλικά, ρώτησα αμέσως πριν προλάβει να φύγει.
"Πολύ καλά. Αν και είμαι σίγουρη πως οι περισσότεροι στην Πράγα σας απαντάνε πως μιλούν λίγο"
Πράγματι.
"Δεν έχω ξαναδεί κάποιον σε τέτοια βραδιά ενώ δεν καταλαβαίνει τη γλώσσα. Είστε παράξενος αλλά είμαι σίγουρη πως το απολαμβάνετε".
Πράγματι.
"Τι σου λείπει από τη ζωή σου κι έρχεσαι σε βραδιά ποίησης σε ένα μικρό καφέ στην Πράγα;"
Λοιπόν. Ακούστε. Πιστεύω πως ο άνθρωπος δεν είναι ποτέ 100% ευχαριστημένος. Όσα και να έχει, ότι και να έχει πάντα θα αποζητά κάτι περισσότερο.
"Θα μου απαντήσεις τωρα;"
Μου λείπει σίδηρος και μαγνήσιο. Τα υπόλοιπα δεν τα θεωρώ σημαντικά.
"Θα μας χρειαστεί εδώ μια ωραία τσεχική συνταγή με όσπρια τότε. Θα σου κάνω τη συνταγή της γιαγιάς μου".
Όχι όχι δεν θέλω να μου μαγειρέψεις. Θέλω μόνο να σε ακούσω να παίζεις..
Πήγαμε στο διαμέρισμά της την επομένη και με οδήγησε κατευθείαν στην μικρή κουζίνα με το μικρό τραπέζι και το υπέροχο τραπεζομάντιλο. Απεικόνιζε δυο μπαλαρίνες αγκαλιασμένες σε μια γέφυρα.
Μου σέρβιρε φακές.
Λίγο ψωμί και δυο λεμόνια κομμένα στη μέση.
Έφαγα δύο μπωλ.
Πόσες φορές μέχρι τώρα σκέφτηκες πως θα είναι το σεξ μαζι μου, με ρώτησε.
Απάντησα αμέσως. Μία.
"Το θέλεις;;"
Θέλω μόνο να σε ακούσω να παίζεις άρπα. Επέμεινα.
"Δεν θέλεις να κάνουμε σεξ; Δεν θέλεις να ξαπλώσουμε γυμνοί στο κρεββάτι μου; Δεν θέλεις να ανεβώ πάνω σου; Δεν θέλεις να κάνουμε σεξ ολο το απόγευμα δίχως προφυλάξεις;
Θέλω μόνο να σε ακούσω να παίζεις άρπα. Επέμεινα. Κάποτε ο Ιησούς Χριστός είχε πει πως ο επιμένων νικά.
"Αύριο το μεσημέρι θα παίζω στο κάστρο για 3-4 ώρες. Έχει πολλούς τουρίστες και μου αφήνουν παχουλά πουρμπουάρ. Αν έρθεις δεν θέλω να μου φερθεις σαν να γνωριζόμαστε. Εκεί δεν ξέρω κανέναν. Μπορείς να μου αφήσεις πουρμπουάρ. Τίποτα άλλο παρακαλώ. Μπορείς να πηγαίνεις, θέλω να γδυθω για να κοιμηθώ."
Πήγα.
Δεν έχω ματαδει κάτι τόσο όμορφο. Έπαιζε απαλά την άρπα της και τραγουδούσε στη γλώσσα της. Έμεινα να την χαζεύω για ώρα όσο οι τουρίστες τραβούσαν βίντεο και κάποιοι της άφηναν παχουλά πουρμπουάρ. Τα άξιζε όλα αυτά. Έψαξα για κέρματα πάνω μου. Βρήκα 90 λεπτά.
Κατέβηκα στο χώρο της.
Την κοίταξα. Έριξα τα κέρματα στο κόκκινο καπέλο.
"Ευχαριστώ"
Ήμουνα ακόμα ένας τουρίστας, ένα άγνωστο άτομο. Ήμουνα ένας περαστικός.
"Έτσι θα φύγεις ", με ρώτησε σταματώντας την υπέροχη μελωδία της.
Σταμάτησα. Της χαμογέλασα.
Οι τουρίστες αρχίσανε να μαζεύονται σαν τις μέλισσες, όχι το συγκρότημα. Ίσως θεώρησαν πως δίνουμε παράσταση. Ίσως να είχανε δίκιο στην τελική. Κάποιοι τουρίστες γέλασαν. Τους άρεσε η παράστασή μας. Το διασκέδαζαν κι αρχίσανε τα πρώτα κέρματα να πέφτουνε μέσα στο κόκκινο καπέλο της, το οποίο ήτανε γυρισμένο ανάποδα, σαν να ήθελε να την χαζεύει όσο τα δάχτυλά της ακουμπάνε απαλά τις χορδές της άρπας.
"Γιατί δεν μου λες πως είσαι ερωτευμένος μαζί μου;;;"
Οι τουρίστες σιώπησαν αμέσως σαν μαθητές Γυμνασίου όταν ανοίγει άξαφνα την πόρτα η διευθύντρια Βασιλείου.
Γύρισα και ήθελα να ρίξω κι άλλα κέρματα στο αναποδογυρισμένο κόκκινο καπέλο της. Δεν είχα άλλα κέρματα. Πλησίασα όμως κοντά της.
Όχι.
Οι τουρίστες κοιτούσαν με φανερή αντιπάθεια το πρόσωπό μου. Τα κέρματα σταμάτησαν να πέφτουνε στο αναποδογυρισμένο κόκκινο καπέλο της.
"Θέλεις να φύγεις. Φύγε. Πάντα αυτο δεν έκανες;".
Είσαι πολύ όμορφη. Είσαι υπέροχο θέαμα.
Αντίο.
Οι τουρίστες αρχίσανε να βγάζουνε και πάλι τις κάμερες τους και έψαχναν για κέρματα.
"Ποια θα σου φτιάχνει φακές ρε καριόλη;. Ποια;
Φακ οφ..."
Εκείνη ήρθε λίγο καθυστερημένα. Κάτι που συνήθως κάνω εγώ. Είχε κι αλλού άδεια καθίσματα μα εκείνη επέλεξε να καθίσει δίπλα μου, στα δεξιά μου.
Είναι παράξενη, σκέφτηκα αμέσως. Στο τρένο, στο λεωφορείο, στο σινεμά, στο πάρκο. Πάντα οι πιο παράξενοι και συνάμα ενδιαφέροντες άνθρωποι κάθονται δίπλα μου.
Κοιταχτήκαμε αφότου έκατσε. Μου χαμογέλασε από ευγένεια. Εγώ δίστασα.
Διάλειμμα.
Μιλάτε αγγλικά, ρώτησα αμέσως πριν προλάβει να φύγει.
"Πολύ καλά. Αν και είμαι σίγουρη πως οι περισσότεροι στην Πράγα σας απαντάνε πως μιλούν λίγο"
Πράγματι.
"Δεν έχω ξαναδεί κάποιον σε τέτοια βραδιά ενώ δεν καταλαβαίνει τη γλώσσα. Είστε παράξενος αλλά είμαι σίγουρη πως το απολαμβάνετε".
Πράγματι.
"Τι σου λείπει από τη ζωή σου κι έρχεσαι σε βραδιά ποίησης σε ένα μικρό καφέ στην Πράγα;"
Λοιπόν. Ακούστε. Πιστεύω πως ο άνθρωπος δεν είναι ποτέ 100% ευχαριστημένος. Όσα και να έχει, ότι και να έχει πάντα θα αποζητά κάτι περισσότερο.
"Θα μου απαντήσεις τωρα;"
Μου λείπει σίδηρος και μαγνήσιο. Τα υπόλοιπα δεν τα θεωρώ σημαντικά.
"Θα μας χρειαστεί εδώ μια ωραία τσεχική συνταγή με όσπρια τότε. Θα σου κάνω τη συνταγή της γιαγιάς μου".
Όχι όχι δεν θέλω να μου μαγειρέψεις. Θέλω μόνο να σε ακούσω να παίζεις..
Πήγαμε στο διαμέρισμά της την επομένη και με οδήγησε κατευθείαν στην μικρή κουζίνα με το μικρό τραπέζι και το υπέροχο τραπεζομάντιλο. Απεικόνιζε δυο μπαλαρίνες αγκαλιασμένες σε μια γέφυρα.
Μου σέρβιρε φακές.
Λίγο ψωμί και δυο λεμόνια κομμένα στη μέση.
Έφαγα δύο μπωλ.
Πόσες φορές μέχρι τώρα σκέφτηκες πως θα είναι το σεξ μαζι μου, με ρώτησε.
Απάντησα αμέσως. Μία.
"Το θέλεις;;"
Θέλω μόνο να σε ακούσω να παίζεις άρπα. Επέμεινα.
"Δεν θέλεις να κάνουμε σεξ; Δεν θέλεις να ξαπλώσουμε γυμνοί στο κρεββάτι μου; Δεν θέλεις να ανεβώ πάνω σου; Δεν θέλεις να κάνουμε σεξ ολο το απόγευμα δίχως προφυλάξεις;
Θέλω μόνο να σε ακούσω να παίζεις άρπα. Επέμεινα. Κάποτε ο Ιησούς Χριστός είχε πει πως ο επιμένων νικά.
"Αύριο το μεσημέρι θα παίζω στο κάστρο για 3-4 ώρες. Έχει πολλούς τουρίστες και μου αφήνουν παχουλά πουρμπουάρ. Αν έρθεις δεν θέλω να μου φερθεις σαν να γνωριζόμαστε. Εκεί δεν ξέρω κανέναν. Μπορείς να μου αφήσεις πουρμπουάρ. Τίποτα άλλο παρακαλώ. Μπορείς να πηγαίνεις, θέλω να γδυθω για να κοιμηθώ."
Πήγα.
Δεν έχω ματαδει κάτι τόσο όμορφο. Έπαιζε απαλά την άρπα της και τραγουδούσε στη γλώσσα της. Έμεινα να την χαζεύω για ώρα όσο οι τουρίστες τραβούσαν βίντεο και κάποιοι της άφηναν παχουλά πουρμπουάρ. Τα άξιζε όλα αυτά. Έψαξα για κέρματα πάνω μου. Βρήκα 90 λεπτά.
Κατέβηκα στο χώρο της.
Την κοίταξα. Έριξα τα κέρματα στο κόκκινο καπέλο.
"Ευχαριστώ"
Ήμουνα ακόμα ένας τουρίστας, ένα άγνωστο άτομο. Ήμουνα ένας περαστικός.
"Έτσι θα φύγεις ", με ρώτησε σταματώντας την υπέροχη μελωδία της.
Σταμάτησα. Της χαμογέλασα.
Οι τουρίστες αρχίσανε να μαζεύονται σαν τις μέλισσες, όχι το συγκρότημα. Ίσως θεώρησαν πως δίνουμε παράσταση. Ίσως να είχανε δίκιο στην τελική. Κάποιοι τουρίστες γέλασαν. Τους άρεσε η παράστασή μας. Το διασκέδαζαν κι αρχίσανε τα πρώτα κέρματα να πέφτουνε μέσα στο κόκκινο καπέλο της, το οποίο ήτανε γυρισμένο ανάποδα, σαν να ήθελε να την χαζεύει όσο τα δάχτυλά της ακουμπάνε απαλά τις χορδές της άρπας.
"Γιατί δεν μου λες πως είσαι ερωτευμένος μαζί μου;;;"
Οι τουρίστες σιώπησαν αμέσως σαν μαθητές Γυμνασίου όταν ανοίγει άξαφνα την πόρτα η διευθύντρια Βασιλείου.
Γύρισα και ήθελα να ρίξω κι άλλα κέρματα στο αναποδογυρισμένο κόκκινο καπέλο της. Δεν είχα άλλα κέρματα. Πλησίασα όμως κοντά της.
Όχι.
Οι τουρίστες κοιτούσαν με φανερή αντιπάθεια το πρόσωπό μου. Τα κέρματα σταμάτησαν να πέφτουνε στο αναποδογυρισμένο κόκκινο καπέλο της.
"Θέλεις να φύγεις. Φύγε. Πάντα αυτο δεν έκανες;".
Είσαι πολύ όμορφη. Είσαι υπέροχο θέαμα.
Αντίο.
Οι τουρίστες αρχίσανε να βγάζουνε και πάλι τις κάμερες τους και έψαχναν για κέρματα.
"Ποια θα σου φτιάχνει φακές ρε καριόλη;. Ποια;
Φακ οφ..."
