ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΑΚΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ

ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΑΚΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ 





ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΜΑΡΙΑ ΚΑΦΦΕ
  

 ΠΡΩΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΑΚΙ

Η ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ
Καλημέρα σε όλους!

Όλος ο κόσμος μιλά...μιλά...μιλά...αλλά εγώ περπατώ και χαμογελώ

Μην με κοιτάτε έτσι περίεργα..ναί είναι δυνατόν να υπάρχει ένα πλάσμα που είναι μισός άνθρωπος και μισός άλογο...ναί είναι δυνατόν να υπάρχει η Κένταυρος..μια γυναίκα-άλογο που μιλά και έχει και ουρά..δεν το πιστεύετε; Ελάτε μαζί μου λοιπόν..

Άς πάρουμε τα πράγματα απο την αρχή..

Πρίν πολλά πολλά πολλά χρόνια..

Ναί στην αρχή ήμουν ένας άνθρωπος σαν και εσάς όταν ήμουν ένα μικρό και όμορφο κοριτσάκι

Όταν ήμουν μικρή μου άρεζε πάρα πολύ να παίζω με τα άλογα..μου άρεζε να τα ταίζω,να τους δίνω άχυρα για φαγητό και να τα φροντίζω.Ήμουν συνέχεια στο στάβλο του παππού μου και έπαιζα μαζί τους.

Όταν μεγάλωσα και έγινα μια κοπελίτσα πιά..Άρχισα να αγαπώ πολύ τα ζώα.Για αυτό και αποφάσισα να ζήσω μέσα στο δάσος σαν Αμαζόνα.

Μιά μέρα λοιπόν, τα άφησα όλα πίσω και έφυγα χωρίς να πώ τίποτα σε κανέναν και αποφάσισα να ζήσω μέσα στο δάσος σαν Αμαζόνα.

Τώρα είμαι πολύ ελεύθερη..ανέβηκα σε ένα άλογο έγινα πολεμίστρια..Μία αληθινή αμαζόνα.Όλα έγιναν μαγικά.Ήμουν συνέχεια πάνω στο άλογο μου..Ήθελα να γίνω ένα με αυτό..

Και ένα πρωί..

Όταν ξύπνησα μέσα στο δάσος κάτω από ένα δέντρο..Μιά νεράιδα που είχε ακούσει την ευχή μου είπε ...Τώρα είσαι και τα δύο..Η γυναίκα-άλογο..

Αυτήν είναι η ιστορία μου.. Η ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ


                                                     ΤΕΛΟΣ


ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΡΑΜΥΘΑΚΙ
ΤΟ ΠΕΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΦΟΙΝΙΚΑ
Μιά φορά και ένα καιρό..

Γεννήθηκε ένα τεράστιο αυγό με κίτρινες βούλες σε ένα παραμυθένιο δάσος σε μία χώρα μακρυνή..

.

Ένα πρωινό το αυγό έσπασε και γεννήθηκε ένα μικρό όμορφο μαύρο πουλάκι...

Όταν μεγάλωσε το πουλάκι τα άλλα πουλάκια το ονόμασαν <Φοίνικα>.

Εκείνο λοιπόν σήκωσε τις πολύ μεγάλες φτερούγες του και άρχισε να πετά.

Το πουλάκι πετούσε πολυ ώρα,πολλές μέρες ψηλά θαυμάζοντας τα τοπία, τα δάση,τα σπίτια.Ολα ηταν πανέμορφα απο ψηλά...

Κάποτε κουράστηκε και αποφάσισε να επιστρέψει πίσω στο δάσος που είχε γεννηθεί..

Πετούσε ακόμη στον ουρανό οταν ακουσε ενα περίεργο θόρυβο..ΤΣΙΟΥ ΤΣΙΟΥ ΤΣΙΟΥ

Τοτε κατέβηκε κοντά στο έδαφος να δέι τι συμβαίνει και είδε ένα μικρό πουλάκι να σέρνετε στο χώμα

Δεν ήξερε πως να πετάξει..

Τότε ο φοίνικας το πήρε και το ανέβασε πάνω στα φτερά του.

Κοίταξε το μικρό πουλάκι στοργικά καί του είπε

-Θέλεις να σε μάθω να πετάς;

Το μικρό πουλάκι τον κοίταζε με δισταγμό,

αλλά ο Φοίνικας συνέχισε

Αν δε ξέρεις να πετάς..Θα μέινεις εδώ καί δεν θα βρείς τροφή για να φάς και είναι και πολύ επικύνδινο να μείνεις εδώ..Υπάρχουν φίδια..Υπάρχουν λύκοι και κακά πουλάκια που μπορεί να σε φάνε.Τότε το μικρό πουλάκι δέχτηκε και ο Φοίνικας ξεκίνησε να του δείχνει με υπομονή και αγάπη ,να ανοιγοκλείνει τα φτερά του για να μάθει να πετά.

Μια μέρα είπε στον Φοίνικα

-Τώρα είμαι έτοιμος,θέλω να ξεκινήσω την ζωή μου μόνος μου..

Το πουλάκι είχε μεγαλώσει αρκετά.Ο Φοίνικας τότε άνοιξε διάπλατα τα φτερά του και πέταξε ψηλά...

Το μικρό πουλάκι λαχταρούσε τόσο πολύ να πετάξει ψηλά που η καρδούλα του χτυπούσε δυνατά...

ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΠΟΥΛΑΚΙ ΕΙΠΕ…ΕΜΠΡΟΣ ΛΟΙΠΟΝ ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΠΕΤΑΞΩ...

ΚΑΙ …..ΠΗΔΗΞΕ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΩΜΟ ΤΟΥ ΦΟΙΝΙΚΑ ΚΑΙ ΠΕΤΑΞΑΝ ΜΑΖΙ.
                                       ΤΕΛΟΣ