Ο Νικολάκης

 Ο Νικολάκης. 

Ο Νικολάκης, καλή καρδιά και λίγο ακοινώνητη, όχι πως στ' αλήθεια δεν χαίρεται τη συντροφιά ανθρώπων, μα έχει στραβό χαμόγελο και δεν τα πάει καλά με τις κλίσεις των ουσιαστικών γι' αυτό και αποφεύγει τις πολλές κουβέντες. 

Ο Νικολάκης, έτσι τον φωνάζουν 17 χρόνια οι ίδιοι συνάδελφοι στις αποθήκες, είναι ετών 41 και μισό. Εχει τα πρώτα 8 χρόνια εργασίας ανασφάλιστα, όμως πια - πάλι καλά να λέμε - παιρνει τα βασικά  ημερομίσθια  με ασφάλιση. Οι Κυριακές - μικρές γιορτές - 75% πάνω στο βασικό, μόνο που η πληρωμή γίνεται με κουπόνια που πάντα καθυστερούν. Αποζημίωση σε περιπτωση απόλυσης 0, αυτό είναι που πραγματικά τον καίει μα έτσι όπως είναι τα πράγματα τι να πει.

Υπάρχουν και χειρότερα.

Χθες το πρωί όμως κατάφερε να βρει τις σωστές κλίσεις των ουσιαστικών και μίλησε στο τηλέφωνο με τον προϊστάμενο για να του πει πως χρειάζεται οπωσδήποτε να στηθεί γερανός για να γίνει η δουλειά. 

Και ο προϊστάμενος, ετών 58 που δεν μπορεί πια να κάθεται σε καρέκλα γιατί πονάει η μέση του και δεν μπορεί πια να στεκεται όρθιος γιατι πονάνε τα γόνατα του, του είπε να το ξεχάσει και πως 6 άτομα είναι αρκετά, ο γερανός κοστίζει και δεν συμφέρει. 

Κάτι πήγε να πει ο Νικολάκης, πονάει η πλάτη, πονάνε τα γόνατα, πονάει η μέση, πώς θα βγουν τα βάρη χωρίς γερανό. 

Βρες τρόπο να το κάνεις - του 'κλεισε το τηλέφωνο στα μούτρα ο προϊστάμενος που ξέρει ότι σίγουρα γίνεται αφου το' χει κάνει και ο ίδιος πιο νέος ουκ ολίγες φορές όταν του 'χαν κλείσει στα μούτρα άλλοι το τηλέφωνο. 

Ίσως έτσι να είναι και καλύτερα. Ίσως καλύτερα με τα χέρια και τις πλάτες, ίσως καλύτερα χωρίς γερανο. Άσε που την τελευταία φορά που ανέβηκε εκεί πάνω να λύσει τους ιμάντες από την τροχαλια, σκιστηκε το πόδι του και ήταν με τους επιδέσμους 2-3 εβδομάδες. Τότε δεν ήταν που τον είχε πάρει στο τηλέφωνο και το μεγάλο αφεντικό, να μάθει βέβαια καταρχήν αν είναι καλά και να τον συμβουλέψει οπωσδήποτε να μην πει πουθενά πως γλυστρησε από τον γερανό? Δεν βρήκε τις σωστές κλίσεις στα ουσιαστικά ο Νικολάκης και είπε μόνο καλά, ευχαριστώ και εντάξει, τίποτα άλλο. 

Ο Νικολάκης. 

Ετών 41 και μισό, ακοινώνητος αφού ούτε το χαμόγελο του, ουτε οι κλίσεις των ουσιαστικών είναι τα δυνατά του σημεία. 

Σήμερα, η διαδρομή στη δουλειά θα γίνει με 2 λεωφορεία και τον προαστιακό μέχρι να πάει να σηκώσει τα κιβώτια μαζί με άλλους 5. 

Σήμερα βρήκε να χαλασει το ρημάδι το μηχανάκι του που το καμάρωνε πως ήτανε σκυλί τόσα χρόνια. 

Χαλάνε κάποτε και οι μηχανές, βλέπεις.

Όλα χαλάνε.