Για πρώτη φορά αισθάνομαι τόσο δυνατή και τόσο αυτάρκης.Αυτό το καλοκαίρι δεν ήταν χαμένο!Ήταν ένα στοίχημα που κέρδισα , πατώντας σταα πόδια μου...Θέλω να ανέβω πάνω σε ένα ψηλό βάθρο και να φωνάξω..
Για να νικήσεις πρέπει να παλέψεις.....Μπορεί αυτό να απαιτεί θυσίες και ξεβόλεμα αλλά...Πιστεψέ με...Πάντα αξίζει!!Σύγουρα...
απο την άλλη οι κολλητές μου πως πέρασαν το καλοκαίρι τους;
θα σας πώ τώρα τι μου διηγήθηκαν για τους καλοκαιρινούς τους έρωτες...
ΜΥΚΟΝΟΣ
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2015.
Εκείνο το βραδάκι ,έγω και η κολλητή μου,η Ελένη καθόμασταν στο μικρό λιμανάκι,ατενίζοντας τη θάλασσα,που το βράδυ έμοιαζε ακόμη πιο μαγευτική και μυστηριώδης...
Δύο άγνωστοι τουρίστες φωτογράφιζαν ένα χταπόδι που μόλις έιχε ψαρέψει κάποιος.Η φίλη μου που θα έδινε για lower θέλοντας να κάνει εξάσκηση στην -κατα κοινή ομολογία μέτρια προφορά της,τους πλησίασε και άρχισε τα γνωστά
-do you speak english? where are you from? what's your name?
Εγώ ξέσπασα σε νευρικά γέλια,ενώ εκείνοι κοίταζαν εκπλητοί.
-Ελένη σταμάτα της είπα.Θα νομίζουν οτι τους κάνουμε καμάκι.
-Μην λες την λέξη καμάκι την ξέρουν οι ξένοι..μου απάντησε.
Τελικά πιάσαμε κουβέντα και γνωριστήκαμε.Έιχαν έρθει με γκρούπ απο την Ούγγαρια για δύο εβδομάδες στην Ελλάδα.Τον έναν τον έλεγαν Balazs και ήταν 18 χρονών.Άπο την πρώτη στιγμή κατάλαβα ότι του άρεσα,γιατι με κοίταζε διαπεραστικά...Έτσι ενώ η Ελένη ήθελε να κάνει Practice στη γλώσσα, κατέληξα εγώ να μιλάω με τον Balazs και η Ελένη να κρίνει την προφορά μου!!!
Συμφωνήσαμε να βρεθούμε μόνοι μας την επόμενη μέρα.Μιλήσαμε πολύ.Εκείνος μου περιέγραψε την ζωή του στην Ουγγαρία και εγώ τη δική μου στην Αθήνα.Ήταν μοναδική εμπειρία για πολλούς λόγους.Κυρίως γιατί μάθαινα τόσα πράγματα για τις συνήθειες ενός ξένου πολιτισμού.
Ένα βράδυ,η Ελένη μας έβγαλε φωτογραφία αγκαλιά πλάι στην θάλασσα.'Ηταν το βράδυ που πολύ τρυφερά και ρομαντικά ,μου εξομολογήθηκε τα συναισθήματα του.Ήθελε να είναι ο Ρωμαίος μου και εγώ η Ιουλιέτα του και να με πάρει να φύγουμε μακρυά.Να είμαστε για πάντα μαζί!Ήμουν ,όπως έλεγε ,ο πρώτος του έρωτας.'Οσο για μένα;;;;Έιχε καταφέρει με την ευαισθησία και τη θέρμη της καρδιάς του να αγγίξει τις πιο κρυφές χορδές της ψυχής μου.Όταν ήμουν μαζί του πετούσα ..Περάσαμε δύο υπέροχες εβδομάδες.Το βράδυ του αποχωρισμού είμασταν μαζί ως τα ξημερώματα.Πρίν φύγει ανταλλάξαμε διευθύνσεις,φιληθήκαμε και συμφωνήσαμε να κρατήσουμε ζωντανές τις αναμνήσεις αυτής της καλοκαιρινής αγάπης...
Απο τότε αλληλογραφούμε συχνά.Μου στέλνει κάρτες,ακόμη και την Ημέρα της Γυναίκας!Εκείνος φοιτητής πια και εγώ επίσης φοιτήτρια.Έχει σχέση με μια κοπέλα και εγώ έχω σχέση εδώ και ενάμιση χρόνο με άλλον.Αυτήν όμως η αληθινή έλξη που υπήρχε ανάμεσα μας,ίσως κάτω απο άλλες συνθήκες να εξελίσσοταν σε έναν μεγάλο,φλογερό έρωτα.Ωστόσο,παρά τη γλυκόπικρη γεύση που μου άφησε αυτήν η ιστορία,συνειδητοποίησα,πως ότι είναι ωραίο δεν κρατά για πολύ.....Εύχομαι πραγματικά όλα τα κοριτσιά να γνωρίσουν έστω για μία στιγμη της ζωής τους ένα σπάνιο πλάσμα σαν τον Balazs!!!
ΤΕΛΟΣ
ΜΥΚΟΝΟΣ...ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ
Πηγαίνοντας με την αδερφή μου στην Μύκονο, το νησί που μοιάζει με τεράστιο κλάμπ,μείναμε στο σπίτι της θέιας μου με τα δύο ξαδέρφια μου να ετοιμάζονται για κλάμπιγκ. Η μικρή οδυνηρή εκπληξούλα για μένα ήταν,ότι δε θα με έπερναν μαζί!!!-δεκατετράχονα δεν επιτρέπονται...Είπε ο μεγαλύτερος ο Νικόλας.Με άφησαν σπίτι με το στόμα ανοιχτό και έκφραση όλο μίσος...Αποφάσισα να μην κυλήσουν έτσι οι διακοπές μου.Θα έπαιρνα το αίμα μου πίσω!Περίμενα ως το βράδυ που έπεσαν εξουθενωμένοι για ύπνο και έβαλα το σχεδιό μου σε εφαρμογή.. Μπαίνοντας σαν κλέφτης στο δωμάτιο,έβγαλα το υγρό VAPONA απο την μπρίζα και άφησα τα κουνούπια να της ρουφήξουν το αίμα....
Πήγα μετά στον Κλέονα και γνωρίζοντας οτι το πρωί διψάει,έβαλα στο νερό ένα χαπάκι που θα τον έστελνε γρήγορα στην τουαλέτα! Μετά πλησίασα τον κοιμησμένο Νικόλα και αφού του έριξα ένα ίδιο χαπάκι,πήρα τα κλειδιά του αυτοκινήτου του.
Όλα πήγαν ,όπως τα σχεδίασα.Το καζανάκι ακούγοταν όλη μέρα,συν τα βρισίδια του Νικόλα για τα κλειδιά του αυτοκινήτου του. Η αδερφή μου την ψιλογλίτωσε μόνο που...έχασε(έχασε;) την ενυδατική κρέμα και το κραγιόν της.Η θεία μου τους μάλωνε όλους,παινεύοντας μόνο εμένα..Το ήσυχο ανιψάκι της!!!!
Και μετα;
Θα αναρωτίεστε σύγουρα μετά τι συνέβη...Λοιπόν εγώ το διασκέδαζα αφάνταστα.Το βραδάκι όμως,όλα άλλαξαν.Η ένεργεια του χαπιού σταμάτησε,ο Νικόλας βρήκε τα κλειδιά του,η αδερφή μου ξέχασε τα κουνούπια και το κραγιόν της..Ώστόσο είχε χαλάσει το κέφι τους και έμειναν μέσα,ρωτόντας ο ένας τον άλλο,τι είχε φταίξει..Οι καλύτερες μου διακοπές (ως τότε!).
Κατεβαίνοντας, όμως, θριαμβευτικά τη σκάλα η τύχη μου με εγκατέλειψε και κουτρουβαλίαστηκα,με αποτέλεσμα να σπάσω το χέρι μου!!!Τα “λούστηκα” δηλαδή...Το έπομενο βράδυ βγήκαν πάλι αφήνοντας το σακάτικο πίσω!!!Έχασα ακόμα και τις μικροαπολαύσεις των διακοπών...μπάνιο,πισίνα,φίλους...καλά να πάθω!!!Όποιος σκάβει τον λάκο του άλλου τελικά πέφτει ο ίδιος μέσα...
ΤΕΛΟΣ
ΜΥΚΟΝΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΡΙΤΗ
Άνοιξα τα μάτια..Το θαλασσινό αεράκι χτυπούσε το προσωπό μου.Δροσιά και ηρεμία σε ένα καράβι για την Μύκονο.Τι άλλο ήθελα; Μέσα στις σκέψεις μου δεν παρατήρησα,πως ένας ίσκιος στέκοταν απο πάνω μου.Ένα αγόρι με σχιστά γκρίζα μάτια με κοιτούσε.. “Πάντα έτσι τρομάζεις τους άλλους;Ρώτησα.Δέν πήρα απάντηση.Κάθησε στο κατάστρωμα κοντά στην καρέκλα μου.Με χειρονομίες μου έδειξε το λαιμό του..-Δεν μπορείς να μιλήσεις;Ρώτησα.Έγνεψε καταφατικά.Τον ρώτησα το όνομα του.Έβγαλε ένα σημειωματάριο και έγραψε.-Έχω το πιο κουλό όνομα που μπορείς να φανταστείς.Θές σύγουρα να το μάθεις; Και πρόσθεσε -Έχεις τρομερό μουτράκι όταν κοιμάσε,αλλά ξύπνια είσαι σκέτος πίνακας ζωγραφικής..Γέλασα.Τον ρώτησα που πηγαίνει,απάντησε ..-Μύκονο και πρότεινε να με ξεναγήσει,μια και είχε ξαναπάει.Με πήρε ο ύπνος και κάποια στιγμή ξύπνησα με ένα χάδι στα μαλλιά.-Σόρυ για την κινησή μου αλλά...φτάσαμε έγραψε.Κατεβαίνοντας προσφέρθηκε να μεταφέρει τα πραγματά μου.Του έδωσα την διεύθυνση του ξενοδοχείου,όπου με περίμενε η φίλη μου που θα μέναμε μαζί.Μου έστειλε ένα φιλάκι και έφυγε.
Το ίδιο απόγευμα ήρθε και με βρήκε στη βόλτα στο λιμάνι.Γνωριστήκαμε περισσότερο.Συννενοούμαστε πλέον με κινήσεις και νοήματα.Το ηλιοβασίλεμα έφερε την έκπληξη.Με κοίταξε με μάτια που έλαμπαν και έσκυψε και με φίλησε αργά,με απόλυτο συγχρονισμό,αγκαλιαστήκαμε.Μου έδωσε να καταλάβω οτι ήθελε να είμαστε μαζί.Μου άρεσε.Με κολάκευε το ενδιαφέρον του,αλλά-Θέλω να μείνω ανεξάρτητη..ψιθύρισα..-κρίμα δεν θέλω να σου γίνομαι βάρος.Θα πάψω να σε ενοχλώ,αλλά ξανασκέψου το σε παρακαλώ, έγραψε στο χαρτί και έφυγε με σκυμμένο το κεφάλι.
Το σκέφτηκα,το έψαξα απο καθε πλευρά.Ένα τσίμπημα στην καρδιά δε με άφηνε σε ησυχία.Τέσσερις μέρες αργότερα έλαβα ένα γράμμα του.Σε ξέρω τόσο λίγο και όμως νιώθω να σε ξέρω καιρό.Είσαι το μόνο κορίτσι χωρίς προβλήματα ομιλίας η ακουής που κατάφερα να κυνηγήσω.Πάντα κοιτούσα κορίτσια με “δυσλειτουργίες” σαν κι εμένα.Ακόμα και άν ήθελα ένα “κανονικό” κορίτσι,έπνιγα τα συναισθήματα μου.Έσενα όμως σε ποθώ.Είναι κάτι πρωτόγνωρο και πολύ δυνατό.Θ α ήθελα τόσο να είμαι μαζί σου,να σε ακολουθώ,να σου κάνω τα χατήρια..Σε παρακαλώ ..Μη με απορρίπτεις τόσο απόλυτα,άσε μου λίγο χώρο,δώσε μου μία ευκαιρία και θα δείς ότι έχω πολλά να σου δώσω..Άυτη είναι η τελευταία προσπάθεια προσσέγγισης.Μετά θα πάψω να ελπίζω.Άν μετανοιώσες δείξε μου ένα σημάδι.Όμως μη μου δώσεις ψεύτικες ελπίδες,μη με λυπηθείς.Μόνο την καρδία σου ακολούθα,όχι τον οίκτο σου. Σ'αγαπώ.Δάκρυσα.Δέν ήθελα να μπερδέψω την συμπόνια με τον έρωτα.Ήξερα πλέον την απάντηση αλλά δεν ήξερα από που πήγαζε.Σε λίγο συνειδητοποίσα πως σκεφτόμουν τα μάτια και τα χείλη του που επιθυμούσα να φιλήσω.'Αρα ,έρωτας υπήρχε μονάχα μέσα μου.Έγραψα σε χαρτόνι “Περιμένω την επόμενη κινησή σου” το έβαλα σε φάκελο και το έστειλα .Η αγωνία με έτρωγε...
Ύστερα απο τέσσερις μέρες επιτέλους με ξύπνησε το γνωστό χάδι.Τινάχτηκα χαρούμενη.Φωτίστηκε ολόκληρος.Έγραψε έχουμε όλον τον καιρό να χτίσουμε την σχέση μας. “Είσαι σύγουρη πως το θέλεις;” με τη θετική μου απάντηση σφραγίστηκε μια σχέση που συνεχίζεται ως σήμετα, 23 μήνες μετά.Η αγάπη τελικά συμβιβάζεται με την ανεξαρτησία αν ξέρει καθεμία τα όρια της...
ΤΕΛΟΣ